شیخ عبدالعزیز قاضی زاده، امام جمعه محبوب اوز دارفانی را وداع گفت

شیخ عبدالعزیز قاضی زاده در سال ۱۳۲۵ در شهر اوز چشم به جهان گشود. خانواده متدین حاج ملا عبدالقادر، کودک خود را عبدالعزیز نامید تا مایه عزت خود و اطرافیان خود گردد. رشد و نشأت ایشان تحت نظر پدر گرامی و استاد فرزانه حاج شیخ محمد فقیهی مفتی، شخصیتی مسئولیت پذیر و تلاشگر از ایشان ساخت. فراگیری دروس مقدماتی علوم دینی در مکتب خانه و اتمام دوران شش ساله ابتدایی در شهر اوز، پایان دوران تحصیل ایشان در زادگاه شان بود؛ چرا که برای کسب علم و بهره بردن از بزرگان آن دوران منطقه، می بایست عزم سفر کند.

علاقه ی وافر شیخ به فقه و احکام اسلامی، باعث می شود تا ایشان ۱۲ سال دیگر را در این رشته به تحصیل خود ادامه داده؛ مدرک فوق لیسانس را از دانشگاه اسلامی مدینه منوره اخذ نموده و سپس راهی دیار خود گردند.

در طول این مدت ۲۲ سال تحصیلات آکادمیک، هرگاه شیخ امکان بازگشت به شهر خود را داشتند، حتما این فرصت را غنیمت شمرده و کلاسهایی را برای بزرگسالان شهر برپا می نمودند؛ تا از همان ابتدا وظیفه خود را به عنوان یک دعوت گر انجام داده باشند.

ایشان که در سال ۱۳۵۲ وارد دانشگاه اسلامی مدینه منوره شده بود، برای اتمام دوره فوق لیسانس، تا سال ۱۳۶۳ به تحصیلات خود ادامه داده و این، پایان تحصیلات آکادمیک ایشان می باشد. شیخ سه سال پس از ورود به مدینه منوره در سن سی سالگی ازدواج کرده که حاصل آن چهار فرزند می باشد.
سال ۱۳۶۳شمسی شیخ به کشور بازگشته و به مدت ۷ سال به بندر خمیر سفر کرده و در مدرسه ی صدر الاسلام آن شهر، به عنوان مدرس، مشغول به تدریس می شود.

در سال ۱۳۷۰ شیخ به شهر خود بازگشته و در کنار استاد فرزانه حاج شیخ محمد فقیهی، امور دینی مردم را ساماندهی کرده؛ نقش معاون و همکار امام‌جمعه و مفتی شهر را به خوبی انجام می دهد و سپس از همان سال ایراد خطبه های جمعه را نیز متقبل می گردد.

شیخ سالها مدرس مدارس علوم دینی شهر اوز بوده و همچنین بین سالهای ۱۳۷۲ تا ۱۳۷۹ مدیریت مدرسه عالی علوم دینی احمدیه را نیز بر عهده داشته است. از سال ۱۳۸۲ و با وفات عالم بزرگوار حاج شیخ محمد فقیهی، مسئولیت امامت جمعه به ایشان واگذار می گردد.

حضور شیخ در فعالیت های فرهنگی و اجتماعی شهر نیز بسیار پررنگ و به عنوان هیئت امنا در تعدادی از مراکز علمی و فرهنگی شهر نیز حضور داشتند.

جایگاه علمی و شخصیت کم نظیر ایشان باعث شد تا ایشان در زمره ی دیگر علمای بزرگ منطقه، عضو هیئت فتوای اهل سنت و جماعت جنوب قرار گیرد.

ایشان بارها به عنوان روحانی کاروان حج، عازم سرزمین وحی شده اند. شیخ به مانند سلف خود، نقش مهمی را در وحدت و همگرایی منطقه عهده‌دار بوده‌اند و به عنوان یکی از سردمداران این عرصه، نقش خود را به بهترین شکل ممکن ایفا نموده اند. همین امر باعث شد تا به دعوت مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی و در این زمینه، سفرهایی را به اندونزی، لبنان، سوریه و تانزانیا داشته باشند؛ تا نقش پررنگ تری را در عرصه ی وحدت فرامنطقه‌ای عهده‌دار گردند.

سرانجام پس از سالها تلاش وکوشش وخدمتگزاری در قامت امام جمعه اوز در روز جمعه  26خردادماه 1402 شمسی  این عالم ربانی به دیار باقی شتافتند.