عاشقانه‌های شهید حسن طهرانی‌مقدم و همسرش

خبرنگار ما؛ گروه فرهنگ _ مرضیه کیان: انگار دلدادگی هست و درد دوری… اصلاً عشق با همین درد هجرانش است که معنا پیدا می‌کند و می‌شود عشق!

دقیقاً ۹ سال است که از شهادت حسن طهرانی مقدم، پدر موشکی ایران می‌گذرد و همسرش الهام حیدری، ۹ سال است که حسن آقا را ندیده و صدایش را نشنیده… البته او به این دوری‌ها عادت دارد؛ از همان دو روز بعد از عروسی‌شان که در ۸ بهمن ۶۲ بود این دوری‌ها شروع شد. آن سال طهرانی‌مقدم حتی برای اولین سال تحویل دو نفره‌شان هم نتوانست از اهواز به خانه برگردد. طهرانی مقدم به دلیل مأموریت‌های مهم توپخانه و کارهای عملیاتی که داشت نمی‌توانست زیاد به تهران بیاید، حتی در فرصت‌هایی که پیش می‌آمد و در تهران بود هم مجبور می‌شد شبانه روز در جلسات شرکت کند و کارهای توپخانه را راست و ریس کند.

خانه مادر حسن آقا، وقف کمک به جبهه بود؛ از بسته بندی آجیل مشکل گشا گرفته تا بافتن کلاه و جوراب و ژاکت. صبح به صبح خانه پر می‌شد از خانم‌های همسایه و دوست و آشنا… اما در تمام این ازدحامی که وجود داشت، دل و جان الهام پیش حسن بود. حتی وقت‌هایی که حسن آقا نبود هم الهام در خانه خودش بود و در هفته فقط یکی دو بار به پدر و مادرش سر می‌زد و زود برمی‌گشت؛ می‌ترسید حسن آقا بی‌خبر برگردد و او خانه نباشد. برای این همه دلتنگی چند ساعت بیشتر در کنار یار بودن هم چند ساعت بود.

نیت خالص بود که توانست جدایی را رقم بزند

اوج دوری الهام و حسن از جایی شروع شد که قرار بود حسن طهرانی مقدم برای آموزش پرتاب موشک به سوریه برود. آبان سال ۶۳ بود. تازه ۹ ماه بود از ازدواجشان می‌گذشت و هنوز حتی قول ماه عسل سفر مشهد که حسن آقا به الهام داده بود هم عملی نشده بود. با اینکه الهام خودش چمدان حسن آقا را بسته بود اما دل توی دلش نبود. امان از این چشم‌ها که هر چه در دل نهان است را بر ملأ می‌کند؛ موقع خداحافظی اشک در چشمان الهام حلقه بسته بود. از آنجایی‌که هر دو نیت و ثواب این کار را می‌دانستند تن به دل کندن دادند و این جدایی حدود ۲ ماه طول کشید.

نامه‌هایی که بوی دلتنگی می‌دادند

تنها راه ارتباطی و دلخوشی این دوری، نامه‌های گاه و بی‌گاهی بود که بینشان رد و بدل می‌شد. انگار راهی به جز انتقال نامه توسط افراد، برای تماس با ایران وجود نداشت. اولین نامه را حسن آقا ۱۰ آبان سال ۱۳۶۳ ماه خیلی عجله‌ای و فوری نوشت تا به یکی از افرادی که به تهران می‌رود، بدهد. این نامه‌ها در کتاب "خط مقدم" که روایتی داستانی و مستند از تشکیل یگان موشکی ایران است و با محوریت زندگی شهید طهرانی مقدم به قلم فائضه غفارحدادی درآمده است، جمع آوری شده است.